هیچ کس از من نپرسید؟

آیا کسی تا به ‌حال پدر خود را انتخاب کرده است؟ هیچ‌کس از من نپرسید که در کدام خانه، درکجا، پشت کدام میز، در کدام تخت‌خواب و در کدام مملکت دوست دارم راه بروم، بخورم، بخوابم یا چه کسی را از سر ترس دوست داشته باشم.



سرزمین گوجه های سبز
هرتا مولر 

پس نوشت: هیچ کس از من نپرسید که اصلاً دوست داری به این دنیا با این پای معیوب بیایی و اینقدر درد بکشی؟ اونم با این شرایط جامعه‌ای که توش قراره زندگی کنی سراسر تحقیر شدن و ترحم کردن و زخم زبان زدنه...

انسان پنداری

انسانی که خودش رو از «زنجیره غذایی» بیرون می‌کشه و برای خودش «هرم غذایی» اختصاصی راه می‌اندازه، یواش یواش یادش می‌ره که خودش هم یک موجود زیستی با ساختاری دقیقا شبیه به سایر موجوداته؛ و به دنبالش علاوه بر «خوداشرف‌پنداری» و «خود‌مالک‌انگاری» دچار بیگانگی با مفهوم «کشته‌شدن» و فراموشی پدیده روزمره‌ی «مرگ» میشه؛ مرگ... تنها واژه‌ای که می‌تونه «بودن» یک موجود فانی رو معنادار و ارزشمند بکنه.

اجدادی که توی کیهان در هر دم و بازدمی هم به عنوان شکار و هم شکارچی زیست می‌کردند، مرتبه متفاوتی از فلسفه وجودی رو درک می‌کردند تا شهروندان متمدنی که توی آلونک‌هاشون «در جستجوی معنا» و «ابرانسان» هستند.

امروز روز زنبوراست.

امروز روز زنبوراست.
قراره صبح بریم سراغ زنبورا و برگه های آماریشون رو پر کنیم. شاید از یکیشون عکس گرفتم و گذاشتم تو وبلاگ.

خیلی ذوق زده نیستم برای رفتن، بیشتر دلم نیست برم. ولی امروز داداشم با خریدن یه کلاه زنبورداری برای من غافلگیرم کرد و خب شرط انصاف نیست نرم باش.
میرم ولی خدا کنه رنبورا نیش بارونم نکنن.

+شاید دستکش ظرفشویی هم بردم :))